Blue Engineering Inspired by TED
Een beter leefbare wereld op basis van techniek. Dat is onze ambitie. En daarvoor zoeken we continu naar inspiratiebronnen die ons helpen de toekomst te ontwerpen. Een van deze bronnen is TED. In deze blog schrijven wij over TED-talks die ons inspireren. Doe jij mee?
De TED-talk waar we nu over schrijven is deze: Alan Eustace: I leapt from the stratosphere. Here’s how I did it (TED2015, maart 2015)
Op 24 oktober 2014 presteerde Alan Eustace iets ongelofelijks: hij lanceerde zichzelf naar de Stratosfeer, een van de meest onbereikbare en onberekenbare plaatsen op aarde, en kwam heel terug. Samen met een aantal extreem gespecialiseerde Engineers heeft Alan een ruimtepak gebouwd die de krachten van de stratosfeer en de heen- en terugreis kan overleven.
Om de stratosfeer te kunnen bereiken en te overleven, lieten de Engineers zich voor het bouwen van het ruimtepak inspireren door het principe van duiken. Een veel opzichten lijken de dingen die je tegenkomt onder water op wat je tegenkomt in de stratosfeer. Het vinden van vergelijkbare situaties en omgevingen helpt enorm bij het oplossen van engineering hypotheses en vraagstukken.
Alan en zijn team engineerde een compleet nieuw ruimtepak. Het pak is gemaakt door ILC Dover, die ook de pakken en aanpalende voertuigen maakte voor de astronauten van Apollo. Het pak heeft van alles: parachutes, temperatuurbescherming, zuurstof compartimenten, tientallen veiligheidscomponenten etc. Het grote voordeel van dit pak is zijn gewicht en beperkte complexiteit Het pak weegt bijvoorbeeld slechts 500 pond (in plaats van 3.000), waardoor het pak relatief eenvoudig tot 135.000 voet kon stijgen. Er moest nagedacht worden over zwaartekracht, extreme omstandigheden en praktische beperkingen zoals lijnen en de inzet van parachutes.
Na meer dan 250 tests, was het uiteindelijk zover. Het koste de engineers en Alan ruim een uur om het pak aan te doen, en hij is reeds 1,5 uur aan het ‘voor-ademen’. Het kostte Alan twee uur en zeven minuten om helemaal omhoog te komen. Om vervolgens met de snelheid van het geluid terug naar de aarde te vliegen. Zijn topsnelheid was 822 mijl per uur en hij landde uiteindelijk veilig en zonder kleerscheuren zo’n 70 mijl van de afgesproken plek in de hei.
Wat ons zo inspireert aan deze prestatie, is de unieke vorm van Engineering: iets wat een mens nog nooit gedaan heeft, en waar nog weinig kennis van beschikbaar is, weten te realiseren. En dat zonder een enkele fout te maken. Dit zijn de momenten dat wij trots zijn op ons vak en dat er nog veel te ontdekken valt in het Engineering vak. We zijn jaloers, maar vooral trots op de 20 Engineers waar Alan mee werkte. 20 ware inspiratiebronnen.
Geschreven door: Bart Verlegh, marketing professional